مالزی کشوری در جنوب شرقی آسیا و پایتخت آن کوالالامپور است. سازمان‌های دولتی و وزارتخانه‌های این کشور در شهر جدید پوتراجایا (پایتخت اداری) این کشور واقع است. مالزی عضو سازمان ملل متحد و اتحادیه کشورهای هم‌سود است.
این فدراسیون شامل سیزده ایالت در جنوب شرقی آسیا است. نام «مالزی» زمانی انتخاب شد که فدراسیون مالایا؛ سنگاپور، صباح و ساراواک یک اتحادیه متشکل از ۱۴ ایالت را تشکیل دادند. در سال ۱۹۶۵ سنگاپور از مالزی جدا شد و به کشوری مستقل تبدیل گردید.
مالزی دربردارنده دو ناحیهی جغرافیائی است و دریای جنوبی چین این دو را از هم جدا می‌کند: شبه جزیره مالزی یا مالزی غربی که بر روی شبه جزیره مالایی قرار دارد و از شمال با تایلند مرز خشکی دارد و از طریق جاده شوسه جوهور از جنوب با سنگاپور پیوند دارد. این کشور دربردارنده شاه‌نشین‌های جوهور، کداح، پاهنگ، نگری سمبیلان، کلانتان، پراک، سلانگور، پرلیس و ترنگانا بوده و دو ایالت آن را فرمانداران ملاکا و پنانگ و دو منطقه فدرال پوتراجایا و کوآلالامپور سرپرستی می‌کنند. بورنئوی مالزی یا مالزی شرقی که بخش شمالی جزیره بورنئو را دربر دارد با آن‌که هم‌مرز اندونزی است، زیر سرپرستی حکومت شاه‌نشین برونئی قرار دارد.
مالزی شرقی دربردارنده ایالت‌های صباح و ساراواک و حوزهٔ فدرال لابوآن است. اگرچه از دیدگاه سیاسی این بخش را مالایی‌ها سرپرستی می‌کنند؛ اما جمعیت جدید مالزیایی باوجود اقلیت‌های چینی و هندی، یکدست نیست. سیاست‌های مالزی برای بیان ماهیت ادعاشده مشاوره‌ای آن گفته‌شده است و سه حزب اصلی تشکیل‌دهنده ناسیونال باریسان، هریک وابستگی خود را به یکی از گروه‌های نژادی پوش نوار است.
تنها تنش مهم دیده‌شده در این کشور؛ از زمان استقلال آن تا کنون، شورش‌های نژادی ۱۳ می در آستانهٔ مبارزهٔ انتخاباتی و بر سر درگیری‌های نژادی بوده است. بااین‌همه، مالزی الگویی از هماهنگی نژادی شمرده می‌شود.
تاریخ مالزی
شبه جزیره مالایی مدت زیادی است که از یک جایگاه مهم (مرکزی) در مسیرهای تجاری بین چین و خاورمیانه برخوردار بوده است که نشان‌دهنده نقشه اولیه آن عنوانی آن به‌صورت شبه جزیره طلائی «تنگه‌های مالاکا به‌عنوان» خلیج ساباریکوس ترجمه‌شده است.
اولین پادشاهی مالزی که بر بنادر شهرهای ساحلی حکومت می‌کرد در قرن ۱۰ میلادی تشکیل شد. این پادشاهی شامل لنگ کاسوکا، لمبابوجانگ، کداح، برآس، گانگانگارا در پراک و پان پان در کلانتن می‌باشند. تصور بر این است که آن‌ها درگذشته کشورهای هندی یا بودائی بوده‌اند.
دولت و سیاست
سازمان حکومتی در مالزی نسبتاً الگوبرداری از سازمان پارلمانی سیستم وست مینستر، یا به عبارتی میراث حکومت استعمار بریتانیا است؛ اما در عمل، بیشتر قدرت در شاخه اجرائی دولت متمرکز می‌شود تا بخش مقننه آن و قوه قضائیه در اثر حملات مداوم دولت در دوره ماهاتیر تضعیف‌شده است. از زمان کسب استقلال در سال ۱۹۵۷، مالزی توسط یک ائتلاف چند نژادی تحت عنوان ناسیونال باریسان (قبلاً یک اتحاد بوده) اداره شده است.
مجلس مالزی شامل یک مجلس نمایندگان («خانه ملت») و یک مجلس سنا یا یعنی خانه کشور می‌باشد. مجلس ۲۱۹ عضوی نمایندگان از طریق هیئت‌های تک عضوی موکلانی انتخاب می‌شوند که اعضای آن برای حداکثر یک دوره ۵ ساله برگزیده‌شده‌اند.
قدرت قانون‌گذاری بین قانون‌گذاران فدرال و ایالتی تقسیم می‌شود. تمام ۷۰ سناتور آن برای مدت ۳ سال متصدی امور وکالت خود هستند؛ که ۲۶ نفر از آن‌ها از سوی مجامع ایالتی، ۲ نفر به نمایندگی از منطقه فدرال کوآلالامپور، یعنی ۱ نفر از حوزه‌های فدرال لابوآن و پوتراجایا و ۴۰ نفر باقی نیز توسط شاه منصوب می‌گردند.
انتخابات پارلمانی مالزی دست‌کم یک‌بار در هر ۵ سال برگزار می‌شود که آخرین انتخابات عمومی آن در مارس ۲۰۰۴ برگزارشده است. سن رأی‌دهندگان باید از ۲۱ به بالا باشد تا بتوانند برای اعضای مجلس نمایندگان و نیز بیشتر ایالات و نیز مجمع قضائی ایالتی رأی بدهند. رأی دادن اجباری نیست.
جغرافیای مالزی
کشور مالزی در جنوب شرقی آسیا واقع‌شده و ازلحاظ جغرافیائی از دو قسمت کاملاً جدا تشکیل‌شده. میان ۱ تا ۷ درجه عرض شمالی و ۱۰۰ تا ۱۱۹ درجه طول شرقی قرار دارد. دو بخش متمایز مالزی از طریق دریای چین جنوبی از یکدیگر جداشده‌اند که هردو بخش غربی شبه جزیره مالزی و شرق مالزی، دارای منظره بسیار مشابهی از دشت‌های مرتفع ساحلی هستند که اغلب از تپه‌ها و کوهستان‌های جنگلی انبوه پوشیده شده که مرتفع‌ترین آن، کوه کینابالو به ارتفاع ۴٬۰۹۵٫۲ متر بر روی جزیره بورنئو قرار دارد. آب‌وهوای محلی، استوایی بوده که مشخصه آن بادهای موسمی سالانه است که (در ماه‌های آوریل و اکتبر) در جنوب غرب و (از اکتبر تا فوریه) در شمال غرب می‌وزد.
دین
اسلام دین رسمی مالزی است و از تعداد ۳۰ میلیون جمعیت این کشور بر اساس آمار سال ۲۰۱۰ حدود ۶۱ درصد از مردم دارای دین اسلام بوده‌اند. مذهب مسلمانان مالزی اغلب شافعی است و البته از برخی فرقه‌های دیگر مثل صوفیه و اسماعیلیه نیز در این کشور تعدادی هستند. چنان‌که حدود دو درصد از جمعیت مسلمانان این کشور را نیز شیعیان تشکیل می‌دهد که عمدتاً ایرانی بوده و جمعیتی بین ۳۵۰ تا ۴۰۰ هزار نفر را شامل می‌شود.
مالزی یک جامعه چند دینی است و اسلام دین رسمی این کشور می‌باشد. بر طبق ارقام آماری در سال ۲۰۰۰، چهار دین اصلی آن عبارت‌اند از اسلام ۱۰۰٪ تا سده بیستم، فعال‌ترین اعتقادات سنتی| آنیم یسم که تاکنون به لحاظ بحث تا درجه بالاتری از رسمیت در مالزی تداوم یافته برای تائید آماده‌شده است.
ارقام مذکور می‌تواند تحریف‌شده باشد چراکه آن‌ها این واقعیت را در نظر نگرفته‌اند که تمامی اشخاص مالایایی به لحاظ رسمی مسلمان بوده و بدون توجه به باورهای شخصی آن‌ها، مسلمان فرض شده‌اند.
روش های مهاجرت به مالزی
مهاجرت به مالزی از طریق ثبت شرکت
یکی از راه‌های کسب اقامت و اشتغال برای اشخاص خارجی، ثبت شرکت در مالزی است که مطابق قوانین تجارت مالزی، اقامت سه‌ساله به متقاضی تعلق خواهد گرفت. برای ثبت شرکت در کشور مالزی الزاماً می‌بایست مبلغ ۱۰۰ هزار دلار به کشور مالزی انتقال داده شود.
ثبت شرکت در مالزی به‌هیچ‌عنوان مورد پیشنهاد موسسه حقوقی طلیعه عدالت و مهر پارسیان جهت مهاجرت به مالزی نیست چراکه علیرغم هزینه‌های بالا به‌هیچ‌عنوان منجر به اقامت دائم نمی‌شود به همین خاطر وکیل موسسه حقوقی مهر پارسیان راه‌های ساده‌تر همچون ویزای تحصیل را جهت مهاجرت به مالزی پیشنهاد می‌نماید.
مهاجرت به مالزی از طریق تولد فرزند
کشور مالزی به‌هیچ‌عنوان با تولد فرزند، تابعیت اعطا نمی‌کند و اگر شما خواهان اخذ اقامت و تابعیت از طریق تولد فرزند هستید بهتر این است که برای کشورهایی همچون آمریکا، کانادا اقدام نمایید.
مهاجرت به مالزی از طریق پناهندگی
کشور مالزی یکی از کشورهایی است که سالانه پناه‌جویان بسیاری را از سراسر کشورهای خاورمیانه پذیرش می‌نمود اما مطابق قوانین کشور مالزی که پذیرای تقریباً صدو پنجاه‌هزار پناه‌جو بوده است دیگر پناه‌جو نمی‌پذیرد.
مهاجرت به مالزی از طریق کار
در ارتباط باکار در مالزی، مهم‌ترین بخش دولت، اداره منابع انسانی مالزی است که تکلیف پایه‌ای اداره منابع انسانی، تهیه و تنظیم ارتباطات کاری است. وظیفه دیگری که در این راستا بر عهده اداره منابع انسانی است در خصوص این است که بر حسن اجرای قوانین نظارت شود چراکه این امر می‌تواند در قسمت‌های امنیت کاری کارگران و سلامت کاری کارفرمایان و اداره بخش‌های شغل مربوطه تأثیرگذار باشد
در جهت اجرای بهتر تکالیف مربوط به اداره منابع انسانی مالزی، این اداره از منابع مختلف در قسمت‌های دولتی و یا قسمت‌های خصوصی و نیمه‌خصوصی مدد گرفته و آرای تخصصی آن‌ها را دنبال می‌کند.
متقاضیان کار در مالزی پس از ورود به مالزی چنانچه بتوانند با کارفرمایی از شرکت‌هایی که در مالزی وجود دارد قرارداد منعقد نمایند می‌توانند از طریق اداره مهاجرت مالزی، کارت اقامت یک‌ساله اخذ نمایند و با پرداخت مالیات بر درآمد تقاضای تمدید اقامت کوتاه‌مدت نمایند.
برای متقاضی کار در مالزی مزیت‌های فراوانی وجود دارد از این جمله که متقاضی کار در مالزی می‌تواند فرزندان زیر هجده سال و همسر خود را نیز به همراه داشته باشد. از دیگر مزایای ویزای کار در مالزی این است که متقاضی کار در مالزی، مالیات با درصد بسیار پایین پرداخت می‌نماید.
اقامت از طریق کار در مالزی ابتدا یک‌ساله است و پس‌ازآن دو اقامت دوساله داده می‌شود که می‌توان پس‌ازآن برای اقامت ده‌ساله نیز اقدام نمود.
مهاجرت به مالزی از طریق تحصیل
یکی از بهترین راه‌های مهاجرت به مالزی، پذیرش و ویزای تحصیلی است که امروزه متقاضیان بسیار زیادی دارد. متقاضیان تحصیل در مالزی با شرایط سنی مختلف می‌توانند اقامت تحصیلی در مالزی داشته باشند.
همچنین اشخاصی که مدرک زبان خارجی جهت تحصیل در مالزی ندارند می‌توانند از طریق کالج‌های زبان در مالزی با هزینه‌های بسیار پایین و مقرون‌به‌صرفه اقدام مایند و پس از تحصیل در کالج زبان جهت پذیرش از دانشگاه‌های مالزی اقدام نمایند.
دانشگاه‌های مالزی از رنکینگ قابل‌توجهی در سطح جهانی برخوردارند و اکثر دانشگاه‌های مالزی در رشته‌های پزشکی و دندانپزشکی و دیگر رشته‌ها ازجمله رشته‌های مدیریت و مهندسی مورد تائید دانشگاه‌ها و کشورهایی همچون آمریکا، انگلستان و کانادا و استرالیا هستند.
حتی شعباتی از دانشگاه‌های معتبر و مطرح انگلستان و استرالیا در کشور مالزی فعالیت می‌نمایند.
تحصیل در مالزی بسیار هزینه‌های پایین دارد و هزینه‌های زندگی دانشجویی نیز نسبت به خیلی از کشورها شرایط مطلوب‌تری دارد و عدم نیاز به مدرک زبان انگلیسی می‌توانند از مزایای عمده تحصیل در مالزی محسوب شود چراکه پس از تحصیل در مالزی، شرایط مهاجرت به کشورهایی نظیر کانادا و آمریکا تسهیل می‌شود.
